De eeuwige wind fluistert het voort

"Will the wind ever remember
the names it has blown in the past?
And with it's crush, it's old age and it's wisdom
it whispers: 'No, this will be the last.'
And the wind cries Mary"

-- Jimi Hendrix - The wind cries Mary --


Dit is mijn stukje wind, waarmee ik mijn ideeën naar buiten laat waaien. Waarmee ik te zien ben voor anderen. Waarmee ik anderen kan laten zien hoe ik denk, hoe ik voel en vooral, waarom ik dat zo doe.
Hiermee hoop ik mensen te kunnen inspireren. Hiermee hoop ik tot een beter zelfbeeld te kunnen komen. Hiermee hoop ik voor altijd te blijven bestaan.

Is dat niet hetgene wat we allemaal willen? Is de vergetelheid niet onze ergste nachtmerrie? Voor mij wel, en waarschijnlijk voor een hoop andere mensen ook. En dat terwijl ik helemaal niet zelfzuchtig wil leven. Ik doe het dan ook maar af als een onontkomelijk menselijk trekje, voorlopig althans. Tot ik een betere oplossing heb gevonden. Een oplossing die wij samen kunnen bereiken, u en ik, lezer en schrijver, schrijver en lezer.
Dat is wat ik met deze blog écht wil bereiken: een oplossing vinden voor vragen die mij bezig houden. Dat verschilt van de grote vragen des levens, tot de kleine alledaagsheid, die eigenlijk dichter bij het leven staat dan wat dan ook.
Verder wil ik in deze blog ook gedichten zetten, die ik heb gemaakt en ook de moeite tot typen waard vind. Graag zou ik ook van die gedichten horen wat u daar van vindt, (vrijwel) alle commentaar is welkom.
Ook zal u in deze blog over dingen kunnen lezen die ik heb meegemaakt, ben tegengekomen of anderzijds interessant vind.

Samen kunnen we tot oplossingen en nieuwe ideeën komen, maar alleen als we de moeite nemen om naar elkaar te luisteren. Te luisteren naar stemmen gedragen door de wind, in een wereld vol achtergrondruis.

Dit is mijn stem. Dit is ons stukje wind.