De toekomst komt door ons allen

Vandaag stond de Pieterskerk in Leiden in het teken van de opening van het Academisch Jaar. Onder begeleiding van een reeks uitmuntende muzikanten weerklonken het Io Vivat en Gaudeamus Igitur tussen de gewelven van de gerestaureerde Pieterskerk.
De drijfveer die duidelijk werd tijdens de toespraken van het viertal sprekers, waaronder Alexander Pechtold, was van te voren al wel te bedenken: Geld. Geld met een hoofdletter, want in deze tijden van economische crisis heeft Den Haag besloten de geldstroom naar het hoger onderwijs te stagneren, terwijl deze juist moet vloeien. Want door een vloeiende geldstroom, kunnen we later weer genieten van de vruchten van het onderzoek dat nu gedaan wordt.
“Kijk uit voor de dood van de kaasschaaf!” Maar hoe zorgen we dan dat het geld weer onze kant op komt? Het antwoord: de gewone man in de straat. Zijn macht wordt niet langer onderkend door de professoren in hun imposante collegezalen, maar opgezocht.
Doormiddel van interdisciplinaire samenwerking, internationale samenwerking en een creatieve ondernemersgeest van wetenschappers kan de gewone man zien dat wat hij eigenlijk al wist. Wetenschap is de drijfveer van de samenleving.
Een voorbeeld van interdisciplinaire samenwerking kan worden gevonden bij het LIBC-Junior. Daar doet men onderzoek naar de ontwikkeling van de hersenen tijdens de puberteit. Kijk zeker even op hun site (www.kijkinjebrein.nl), waar op een leuke manier informatie wordt verstrekt over dit onderwerp. En niet alleen voor biologen!

Midzomernachtfiets

Een eenzame fietser zweet zich langs verlaten
ramen in de zwoele zomernacht
Voorlicht, achterlicht, tegenlicht
en in de duisternis, een tegenligger
Het orkest in de kettingkast vult de nacht,
kraakt zich een weg boven het geloei van de dynamo uit
In het weiland zwiept een staart met haar koe,
verlangend naar haar eigen symfonie
Maar de sterren schudden nee
Het asfalt vreet zich een weg naar
beschaving en bewoonde wereld,
veel wetten en meer blauw op straat
vuilnisbakken en het vuil ernaast
De werken van de mens staan als vergeten speelgoedstukken,
in hun volmaakte achteloosheid schuilt de perfecte kunst
De fietser raast er voorbij en ziet alleen zijn voorlicht nog
Zweet druppelt langs een glimmend voorhoofd,
verlangend naar een koele bries
Maar de sterren schudden nee

Sorghvliet deel VI

De grote eindstreep moet al over ongeveer negen maanden worden gehaald. De grote eindstreep van het eindexamen. Zijn we er klaar voor? Ja, we zijn er klaar voor. Maar eerst moeten we nog profielwerkstukken maken, boeken lezen, boekverslagen schrijven, Cicero vertalen, woordjes leren, mondelingen houden, proefjes doen, formules leren, stampen, stressen, ontspannen en opladen. Dan zijn we er bijna, denk ik zo.
Zijn we er klaar voor? We moeten er wel klaar voor zijn. De vakantie zit erop en iedereen kan met vers angstzweet en misselijkmakende stress aan het laatste jaar beginnen. En wij zullen strijden als zesdeklassers!
Gij die het laatste jaar in gaan: ik zie u morgen.

Beste Wendy,

Sommige dingen zijn nog steeds leuk als je ze voor de tweede keer ziet, en voor de derde keer, en de vierde en de vijfde. Andere dingen moeten gewoon bij één keer blijven. Zo ook het typetje Ushi, gespeeld door Wendy van Dijk. Toch wil Wendy het typetje weer uit de mottenballen trekken.
Ik zeg: "Wendy, doe dat nou niet! Ik snap wel dat je al een tijdje niet meer aan de bak hebt kunnen komen. En ik snap ook wel dat de programma's die je nu presenteert niet meer helemaal jouw ding zijn.
"Maar ik wil gewoon niet naar De 25 leukste tv-momenten op SBS6 moeten kijken en dan TWEE keer een semi-grappig Ushi-moment zien. Ik wil niet doodgegooid worden met een Ushi die midden in het scherm verschijnt à la Gerard Joling, terwijl ik in alle ernst een film probeer te kijken. Ik wil niet in de krant lezen dat jij dé comeback van het nieuwe tv-seizoen bent, waarin Harm Edens probeerde net zo goed te zijn als DWDD en Beau van Erven Dorens net zo grappig als Dit was het nieuws.
"Wendy, contracteer jezelf bij een of ander travel-programma en ga lekker de wereld rond op de kosten van iemand anders. Ik weet dat er al vele travel-programma's zijn, maar er kijkt toch geen hond naar. Zoek een leuke vent uit en ga lekker van het leven genieten. Daar wordt iedereen een stuk blijer en gelukkiger van. Laat zien dat jij een hart voor Nederland hebt!"

Spring maar achterop!

Eens in de zoveel tijd vertelt mijn vader weer dezelfde verhalen over zijn jeugd. Nu heeft hij er natuurlijk meerdere, maar de verhalen over die goeie, ouwe Tomos-brommer komen altijd terug. Hoe zijn broer de begrenzing eraf haalde, en hoe hard dat ding wel niet ging, hoe hij op de hei ging crossen met de brommer, waar het in verste verte niet voor bedoeld was, en hoe hij een keer pech kreeg (met mijn moeder achterop) en zelfs de fietsers hem inhaalden, want hij kon niet harder.
Ik heb geen brommer en ik zal er waarschijnlijk ook nooit één hebben, omdat ik dat niet zo nodig vind. Maar ja, wat voor verhalen moet ik dan vertellen aan mijn kinderen? Ik heb niet gecrost over de hei en ik heb niet zo hard gereden dat ik toch maar vroeg of de begrenzing er weer op kon. Ik heb kranten rondgebracht in de stromende regen en blakende hitte. Ik fietste elke dag van huis naar het station en van het station naar school.

"Fietste jij dan nog, papa?" "Ja, wij hadden nog echte fietsen." "Wat zijn fietsen?" "Die zijn voor ouwe lullen!" "Nou, nou, niet zo negatief. Fietsen waren vroeger de normaalste manier van transport. Kijk, hier heb ik een plaatje" "Waar zit de ion-motor?" "Die hadden we toen nog niet. Je moest zelf trappen om vooruit te komen." "Zo, jij moet dan wel heel sterk zijn geweest, hè, papa?" "Nou, laat je spierballen eens zien? Volgens mij ben jij bijna net zo sterk!"

Bodybuilders op fietsen, zweet op het voorhoofd omdat de eerste bel al is gegaan en het nog zeker vier minuten fietsen is. Zo sterk als beren in deze goeie, ouwe tijd.

Specialisme

Soms kom je op je krantenwijk de meest ongewoon gewone dingen tegen. Zoals reclame op een bestelbusje. Meestal staat er dan een leuk logo op, een quasi-pakkende slagzin (natuurlijk origineel) en een makkelijk te onthouden webadres.

Toen ik dit bestelbusje zag, bracht ik nog zeker een kwartier lang grinnikend de kranten rond.

Ik kon me al voorstellen hoe het bedrijfsoverleg was gegaan: "We moeten als laatste nog een kort, pakkend webadres hebben, zo eentje die lekker in de bek ligt." "Hmm, ik heb geen idee, ik ben niet zo creatief." Stilte. "Ik weet wat! We zeggen gewoon wat we zijn, dat onthouden onze klanten toch wel." "Ja, ja! Da's een goeie!"

Als je mijn humor niet helemaal snapt, probeer dan maar eens een beter adres te verzinnen.

Fokking straat, homie!

De echte 'wannabe' straatmode is te vinden in Zoetermeer, helaas. Waar het voorheen nog cool was om met je rugzak (meestal Nike of Adidas) ongeveer ter hoogte van je billen rond te lopen, is het nu onwijs straat om je effen gekleurde Eastpak zo hoog mogelijk op je rug te dragen. Maar dan echt zo hoog mogelijk.
Het gehele 'streetfit' bestaat dan uit een beetje baggy spijkerbroek, een paarse trui over een fel gekleurd T-shirt (ook met 25 graden), hoge Nikies in felle kleuren en het liefst mogelijk nog een petje, ook fel gekleurd. Een clown zou er jaloers op zijn.
En als je dan denkt: 'Handig! Een tas waar je dingen in kan doen!', dan heb je het mis. Want er zit namelijk niets in de tas. De tas is zelfs helemaal plat. Hij is van zijn oorspronkelijke functie ontdaan en geniet dezelfde accesoirestand als een horloge. En ja, in een horloge doe je ook niks. Het enige wat er nog in zou kunnen zitten, zijn een kammetje en een tube gel.
Want de echte metro-man is niet meer alleen sub via, maar ook in via.

Kubus-denken

Ik heb iets goed te zetten. Een aantal weken geleden heb ik mij negatief uitgelaten over mensen die een Rubik's Cube meenemen in een bus en daarmee heb ik tegen een paar schenen getrapt. Ik wil graag duidelijk maken dat dit standpunt door mij is ingenomen deels om de overgang naar het eigenlijke onderwerp, een T-shirt, makkelijker te maken. Dat gezegd hebbende, het volgende:

Mensen die als pre-verjaardagscadeautje een Rubik's Cube kopen zijn hele slimme en aandachtige mensen. Want het oplossen van de Rubik's Cube traint niet alleen je hersenen, maar is bovendien ook nog leuk om te doen.
Mensen die hun pre-verjaardagscadeautje, bijvoorbeeld een Rubik's Cube, meenemen in een bus zijn ook slim en aandachtig, want zij zorgen dat ze iets te doen hebben tijdens de reis en zij laten zien dat zij de pre-verjaardagscadeautjes leuk vinden.
Verder moet ik bekennen dat ik zelf ook in het bezit ben van een Rubik's Cube en het leuk vond om hem op te lossen.

Toch slaat het T-shirt nog steeds de spijker op de kop, wat betreft de vele uren aan frustaties.

De ochtendkrant

Tijd van schrijven: 07.39 uur.
Terwijl de zon met gouden stralen over de daken klimt, totdat ook de bloemen hun bladeren kunnen badderen in het doorzichtig ambrozijn, ben ik al ongeveer twee uur wakker. En in die twee uur is mijn respect voor ochtendkrantenlopers gestaag gegroeid. Want als je elke ochtend om half zes op moet staan, om vervolgens honderd kranten te bezorgen, heb je karakter. En dan heb ik het nog geeneens over de kou in winter en de plensende, miezerende en hozende regen gedurende de rest van de jaargetijden.
Heb ik mijn job gevonden? Nou, ik denk het niet. Niet als ik mijn dag graag fris, fruitig en zonder gevoel van misselijkheid wil beginnen.
Inmiddels schijnt de zon al in mijn kamer en streelt mijn ogen zachtjes toe. Andermaal val ik in slaap.

Déjà-vu: niet weer!

Soms heb je het gevoel dat je in een eindeloze sleur zit. Dat je de dingen alleen nog maar doet omdat je ze moet doen. Dat vandaag een herhaling is van gister, en morgen een perfecte kloon van vandaag zal zijn. Je krijgt het gevoel alsof je in rondjes loopt.
Nu is dit natuurlijk al niet zo leuk, maar stel je eens voor dat je in de Sahara verdwaald bent, of in een bos, en je krijgt dán het idee dat je in rondjes aan het lopen bent. Daar zit je dan echt niet op te wachten. De kans is groot dat het toch gebeurt.
Al langer bestond het vermoeden dat de mens zonder houvast in zijn omgeving rondjes blijft lopen, maar nu is het ook wetenschappelijk bewezen. Onderzoekers van het Max Planck-Instituut concludeerden dat er een permanente ruis zit in ons sensomotorisch systeem. Met andere woorden: wij kunnen niet in een rechte lijn lopen, hoe hard we het ook proberen. De onderzoekers hebben zelfs berekend dat we, als we alleen onszelf moeten vertrouwen, vaak niet verder dan 100m van het beginpunt komen. Gelukkig ken ik iemand die dat in 9.58s kan.

Bron: Trouw, 21 augustus 2009 http://www.trouw.nl/nieuws/Wetenschap/article2842554.ece/Zonder__houvast_blijf_je_in__rondjes_lopen_.html

The Thunderbolt

Het WK atletiek in Berlijn deze weken lijkt alleen maar te draaien om lange mensen met lange benen. Usain Bolt loopt met zevenmijlspassen een wereldrecord op de 100m en 200m. Bovendien rent hij er ook op de 4×100m estafette met het goud vandoor. Drie onderdelen, drie keer goud. En dat voor een Berlino.

Ook Blanka Vlasic verbetert bij het hoogspringen voor de vrouwen bijna het wereldrecord van 2.10m met haar lange benen. Zeer lange benen mag ik wel zeggen.

Wat blijft er dan nog over voor iemand zo klein van stuk als ik ben? Marathon: wandelende skeletten. Kogelslingeren: daarvoor moet je een echte trucker zijn. Snelwandelen: je zwaait je benen uit de kom. Verspringen: ook lange benen.

Niet getreurd, ik weet het al. Vanavond ging een kleine Fransman ervandoor met het brons bij het poolsstokhoogspringen . 5.85m and you can kiss my ass! Mocht ik ooit nog de atletiek in willen...

Make my Weekend!

De hele wereld lijkt te draaien op en om meer cijfertjes. Meer cijfertjes op je bankrekening, meer cijfertjes bij het aantal kiezers dat op jou stemt, meer cijfertjes bij het aantal hits van je site. Nou, ik hoef dat niet zo per se. Wat ik graag zou willen is meer betrokkenheid, meer interactie en meer plezier bij mijn lezers.
Daarom geheel ter uwer vermaak het idee om een wekelijks vervolgverhaal te schrijven, te verschijnen op vrijdag, zodat je weer vol spanning en sensatie het weekend in kan gaan. Het punt is alleen, waarover zal dit verhaal gaan verhalen? Welk onderwerp zal jou de gehele werkweek najagen, totdat je dan eindelijk het vervolg kan lezen op mijn blog? Het ligt volledig in jouw handen! Iedereen die wil, kan reageren. Misschien komt jouw idee wel wekelijks op deze blog, uitgewerkt, te verschijnen.

Metaalmoeheid

mooiReflectie- Metaal gemaakt om
de mensheid te voorzien
in zijn onvermogen
een fietspad van een
autoweg te onderscheiden
Zulks rood en wit moraal
ben ik nog wel eens
bereid om abusievelijk
mooitegen op te botsen -paaltjes

Woodstock

Veertig jaar geleden vond het meest intrigerende muziekfestival plaats van alle tijden. 'The decade of peace, love and protest' werd afgesloten met een festival die dat hele decennium symboliseerde. Minstens 400.000 mensen op een paar weilanden, en zonder enige incidenten kon men genieten van bands als The Who, Santana, Joe Cocker, CCR, Janis Joplin en natuurlijk, Jimi Hendrix. Woodstock Music and Art Festival - Three days of peace and music. Nooit zal een zo'n festival een tijdperk meer compleet kunnen maken, als dat het toen deed.

Vandaar ook dat de (vergeefse) pogingen om Woodstock te doen herleven, jammerlijk in de regen, modder en geweld vielen.

Ik zou jullie graag willen verwijzen naar de film die er van dit festival gemaakt is en ook naar de flimpjes op YouTube, waarvan deze in het bijzonder:

http://www.youtube.com/watch?v=LBdeCxJmcAo

Vue sur la Manche

Wat zou je ervoor geven om 's ochtends wakker te worden, je tent uit te kruipen, een stralend zonnetje te begroeten en vervolgens de 'White cliffs of Dover' te kunnen aanschouwen vanaf je camping in 'La France'? Met een gezin van gemiddelde grote, betaalden we ongeveer 25 euro. Niet slecht hè?
Tien dagen gevuld met zonnebaden op zandstranden (niet altijd gegarandeerd in Frankrijk), leuke boeken lezen (Dan Brown is echt een aanrader), marktjes bezoeken en een beetje tokkelen op het gitaartje van de buurman.
Een bijkomend voordeel van het kunnen overzien van tijdzones is het feit dat je met de veerboten vanuit Calais makkelijk een dagje Engeland aan je vakantie vast kan plakken. Canterbury (die met die bisschop) is bijvoorbeeld een prima stad om een dagje in rond te dwalen. Zeker met de 'Canterbury Tales' van Geoffrey Chaucer.
Onze Duitse buurman met de gitaar (zonder hem had ik het echt niet twee weken uitgehouden) was een erg enthousiaste, professionele gitarist en heeft mij een aantal onmisbare licks laten zien. Waarvoor nog bedankt, als je dit nog leest.
Wel wil ik nog afsluiten met de mededeling dat ik blij ben dat Geert Wilders zo veel stemmen heeft gekregen bij de afgelopen Europese Verkiezingen. Je struikelde echt over de allochtonen in het buitenland en er waren bijna geen Nederlanders te vinden.

Op wacht met minister Hirsch Ballin

Ha! Jullie dachten zeker dat wij op vakantie waren hè, stelletje achterbakse inbrekers! Want jullie hadden al zeker drie weken niets meer van mij vernomen op mijn blog. En ook op Hyves, Facebook, LinkedIn en al die andere sites bleef het akelig stil rond mijn persoon. Maar de minister en ik zijn niet voor één gat te vangen. Nee, wij hebben op de loer gelegen en gekeken of jullie nog gingen toeslaan. Nachtenlang hebben wij met IR-camera's en waakhonden gewacht totdat er dan eindelijk iemand zo stom zou zijn iets te proberen.
Maar er gebeurde niets. De minister was zo teleurgesteld, dat hij uit wanhoop maar in zijn pak op een camping is gaan uitleggen waar deze actie nou om draait. Maar ik snap wel waarom jullie niet hebben toegeslagen. Jullie zaten gewoon in spanning te wachten totdat ik weer een nieuwe blog zou schrijven. Maar ik was gewoon te lui om het te doen, want dat is ook vakantie. En daarvoor hoef je helemaal niet van huis weg. Heerlijk toch?

High T met knallende gitaren

Een T-shirt maakt veel goed. Bijvoorbeeld het meenemen van een Rubik's Cube naar wat voor willekeurig kamp dan ook, zelfs een Rubik's Cube kamp. Het werd mij al zwart voor de ogen toen ik dat ding in de bus zag. En dat is best knap als je je realiseert dat er bijna geen zwart op die kubus voorkomt.
Weken achtereen was ik mijzelf niet meer, totdat ik op een goede dag een kledingwinkel voorbij liep en plots alle zorgen van me afvielen. In de etalage van de winkel hing een prachtig paars T-shirt met daarop afgebeeld een hamer en een Rubik's Cube in duizend stukjes. De tekst daarbij was: 'Most efficient way to solve a Cube'. Een T-shirt maakt veel goed.
Zo ook het jongetje dat ik ongeveer een week geleden tegenkwam bij de AH. Nou ja, tegenkomen is een groot woord. Laten we maar zeggen dat ik hem voorbijliep en hij mij ook. Hij had lang, stijl, vettig haar, een veel te grote koptelefoon, en een blik die op onweer stond. Met zijn 12-13 jaren oud, vroeg ik mij af hoeveel geestveruimende dagen hij nog nodig had om zijn hersencellen tot het minimum te doen krimpen.
Toen zag ik ineens dat hij een Led Zeppelin T-shirt aan had. Hij was op slag veranderd in een prima kerel met een blakend toekomstperspectief. Een T-shirt maakt veel goed.

Ode

De klok in de slaapzaal slaat twee over drie
Opzij geschoven slaapmatrassen en
in rij geplaatste zitbanken zitten
samen met de mensen in vervoering
te kijken naar het talent op
de voorgrond van het toneel
Het sleept, het trekt, het ontvoert, het ontroert,
het neemt je mee naar Parijs, Nicaragua, de Oriënt
Diep van binnen beweegt je ziel met het ritme mee,
voordat het spektakel in al zijn glorie losbarst

Een paar minuten later is het
wonderlijk tastbare moment voorbij
Een diepe zucht slaakt door de ruimte,
alvorens het applaus de harten vult
Ongrijpbaar stil hangt de magie nog in de lucht

De klok in de slaapzaal slaat twee over drie
De tijd staat stil, hier op Thaleia