Leids geluk

Als je bent toegelaten tot het Pre University College behoor je toch wel tot een select gezelschap van excellente leerlingen op jouw school. Toch denk ik dat er zich bij mijn jaar een aardige dip bevindt. Nu is het al wat minder dat wij met een miniem aantal vertegenwoordigers zijn in vergelijking tot andere jaren, maar als wij dan ook nog eens de Sorghvlietmentaliteit zouden moeten uitdragen, tja.
Van de drie leerlingen ging er uiteindelijk maar één naar de, nadrukkelijk vermeld, verplichte Kick-off. Een tweede vond namelijk de sport belangrijker en een derde was vergeten het in de agenda bij de goede datum op te schrijven. Voor de kenners zal het niet moeilijk zijn om te raden, wie dat is geweest.
Nu moet ik toegeven dat het een kenningsmakingsdag was voor de eerstejaars en dat een saaie toespraak in een koude kerk, met een Annette S. die naast je zit te knikkebollen, niet echt supermotiverend is, maar voor de rest is het jullie gemis!
Want zo heb ik weer ontzettend leuke tweedejaars ontmoet, heb ik met een ouderwetse wegwerpcamera foto's gemaakt, heb ik gelijk weer zin in allerlei Pre-Union activiteiten, heb ik contact gehad met de nieuwe Sorghvliet-eerstejaars en heb ik heerlijk gegeten in de studentenstad bij uitstek.
En jullie hebben natuurlijk ook het motto van het jaar, de boodschap waarmee wij de wereld in werden gestuurd, datgene wat je altijd op je hart draagt, gemist:
Niet zonder borrel naar huis!