Het is de laatste week voor de vakantie en de gymzaal is omgetoverd tot een resultatenfabriek. De met kennis overladen leerlingen komen erin, en middelmatig gemaakte proefwerken rollen eruit.
Op het moment dat er nog vijf minuten resten, waarin je nog snel die laatste drie opgaven moet zien te maken, denk ik altijd even met weemoed terug aan onze vroegere jaren. Net lang genoeg om me te verzuchten over de zeeën van tijd die je na een proefwerk had. Je kon bij wijze van spreken het volgende proefwerk nog gaan leren.
Wat je ook kon doen, was gedichten maken. Dat deed ik toen eigenlijk nog niet, maar sinds een jaar of twee heb ik sporadisch toch een gedicht gemaakt nadat ik klaar was met een toets. Deze proefwerkpoëzie zal hier dan ook verschijnen tijdens de proefwerkweken.
Vandaag alvast een begin, en later hopelijk een vervolg, want die 120 min wiskunde had ik vandaag echt wel nodig.
Met de wind waaien mijn gedachten
verfrissend mee naar buiten
Vanuit het klamme klaslokaal,
over de radiator heen,
naar waar de vogels door
boomtoppen fladderen
Voor altijd buiten wil ik zijn
Onder de ogen van de zon
en in de armen van de maan
Onder het beschuttend bladerdek
en in de eindeloze regen
O blauwe hemel, aanvaard toch
deze aardse pelgrim
op zoek naar de wortels van zijn bestaan
Onluisterbaar meesterwerk van Sufjan Stevens
2 maanden geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten